herinneren wij ons Sam Rockwell

Sam Rockwell. Er zijn van die namen die meteen door het fijnmazige net spoelen. Hij resoneert even na in je hoofd om meteen te verhuizen naar een diepe geheugenplooi, ergens tussen lang vermiste herinneringen (de eerste keer dat je een langpootmug in een spinneweb duwde, het aus bei mit nach zeit zu von gegenüber uit de Deutsche Grammatik.) In het geheugenpaleis zijn er nu eenmaal zaken die opgepoetst en stofvrij in de toonkast belanden terwijl andere van de keldertrap worden gegooid.

Sam Rockwell is niet die Amerikaanse oliemiljonair naar wie een gebouw is genoemd, en het is ook geen vibrator die het goed doet in kloostergemeenschappen. Sam Rockwell is een acteur. Nooit van gehoord, zegt u? Ik durf te wedden van wel.

Eerste titel: Matchstick Men. Gezien? Rockwell is die knettergekke compagnon van het hoofdpersonage.
Tweede titel: The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford. Ja, cowboyfilm, lange titel. Rockwell speelt Charley Ford, de getormenteerde broer van de lafaard Robert Ford.
Derde titel: The Green Mile. Tom Hanks en zijn urineblaas – ach, laat maar.

Geen rinkelende belletjes, hein? Wel, dat is een beetje het probleem: wie Matchstick Men zegt, zegt Nicolas Cage. En wie The Assassination enzovoort zegt, denkt aan Brad Pitt met een denkrimpel zo diep als de kleiputten van Boom. Sam Rockwell is je man als je een kierewiet nevenpersonage van doen hebt, een tweede viool met een hoek af. Alleen verspilt niemand een gedachte aan de tweede viool. Kijkt u tegenwoordig nog naar de credits die op het einde van de film over het scherm rollen? Ha, nee, u wilt uw aaifoon weer online krijgen.

Sam Rockwell. Als ‘ie dan ‘s een hoofdrol te pakken krijgt, is het meestal in een indie, zo’n film waar alleen cultuurbobo’s heen gaan (als ze niet in het theater of op de biënnale zitten). Maar ramp, o ramp, zelfs daar staat zijn naam niet bovenaan de affiche! Confessions of a Dangerous Mind, is dat niet dat prima regiedebuut van George Clooney? En Moon, is die niet gemaakt door de kleine van David Bowie?

Sam Rockwell. Misschien moeten we hem een handje toesteken. Misschien moeten we een film maken óver Sam Rockwell. We zetten zijn naam hopsa in de titel. Being John Malkovich maar dan zonder John Malkovich.

Het wordt een sciencefictionfilm, want die brengen op. Nog beter, een animatiefilm, want die brengen nog meer op. In een verre toekomst heeft de mens de planeet verlaten. Een kleine, leuke-geluidjes-producerende robot slijt zijn dagen tussen de afvalhopen van vuilnisbak Aarde. Zijn enige gezelschap is een kakkerlak en een dvd waarop een film met Sam Rockwell. Elke avond duwt het robotje de dvd in zijn borstkas en projecteert de film op de nachthemel. Sympathieke aliens-from-outer-space observeren het robotje stiekem en krijgen medelijden. Ze scheppen een virtuele wereld waarin het robotje het leven van Rockwell kan leven tot zijn batterij het begeeft, en hij diepgelukkig de ogen sluit. Plagiaat? Noem deze botsing tussen Wall-E en AI een ode, zet Spielberg voor de camera en we zijn van de processen vanaf.

De titel, u voelt hem al komen: Remembering Sam Rockwell.

Laat die Oscars maar aanrukken.

Social media & sharing icons powered by UltimatelySocial
Facebook
Instagram