Veertig jaar geleden woonde een driejarige uk samen met zijn papa en mama in de Pottershofstraat in Wilrijk. (Fiets nu door die straat en je zult zien dat iemand het woord ‘Harry’ aan het straatnaambordje heeft toegevoegd.) Het jongetje was met zijn matchbox-autootjes aan het spelen toen er plots een wieg in de living verscheen waarin een wriemelend bundeltje werd gelegd. Het jongetje kreeg te horen dat hij zopas grote broer was geworden. Wat hij van de gezinsuitbreiding dacht, weet het jongetje niet meer. Wellicht vond hij dat zusje iets te veel weende en sliep, maar leek haar kale hoofdje wel leuk om er zijn autootjes over te laten rijden.

Het jongetje vervulde de rol van grote broer met brio. Getuige daarvan de familiefoto’s waarin hij – zelf amper uit de luiers – zusje de fles gaf, zusje in zijn armpjes hield of zusje met de plastic walvis in bad liet spelen ook al was het zijn walvis. Niet alles was peis en vree in de Pottershofstraat. Het jongetje herinnert zich één Sinterklaas waarin zusje meteen de raket stukmaakte en met de kop van zijn action man ging lopen. Later zou het jongetje wraak nemen door zusjes barbie-boot te slopen.

Het gezin verhuisde naar een sleutel-op-de-deur-woning met tuin in een Edegemse nieuwbouwwijk. Buiten speelden broer en zus samen met de kinderen uit de buurt, binnen bleven ze elk in hun eigen kamer. Het jongetje liep voortaan school aan het OLVE-college terwijl zusje dat aan het Pulhof deed. Het jongetje ging naar de scouts naast de E-19-autostrade, zusje naar de gidsen in het centrum. Het jongetje tekende stripverhalen, zusje zong voor de spiegel, een haarborstel als micro, en deed ballet. Soms keek het jongetje stiekem toe hoe zusje haar pasjes oefende en haar armen als vleugels uitsloeg wanneer ze de stervende zwaan naspeelde.
Toen besefte het jongetje nog niet hoe wijd zusje haar vleugels wel kon uitslaan.

Het jongetje bleef grote broer. Op de dag dat Lady Di met haar prins trouwde, speelden broer en zus in bevroren tuinen en zakte zus door het ijs. Broer nam verkleumde zus bij de hand en nam haar mee naar huis. Daar ontfermde mama zich over haar dochter en miste daardoor de rest van de bruiloftsceremonie.

Tsjernobyl, de Challenger, de Val van de Muur, Tienanmen. Het jongetje studeerde op zijn kamer voor zijn eerste zit terwijl zus in de tuin ijsthee dronk samen met haar eerste vriendje. Af en toe staarde hij uit het raam, vrezend dat ze elk jaar een beetje verder van elkaar zouden vervreemden. Het tegendeel gebeurde. Terwijl mama en papa de woorden niet meer vonden om hun huwelijk mee te redden en de stilte als vulkaanas uit het plafond neerdwarrelde, zochten broer en zus steun bij elkaar. Ze voerden gesprekken over de toekomst, keken samen naar Coen Brother-films, gingen naar optredens van Crowded House en Grandaddy.

Het jongetje vond werk, sloeg zijn vleugels uit en verliet het ouderlijk nest. Zus volgde een jaar later. Aanvankelijk woonden ze nog in dezelfde appartementsblok aan de Stadswaag, later ruilde ze haar flat in voor een eigen stek op het Zuid om kort nadien bij de man te gaan wonen die later haar echtgenoot zou worden. Maar haar vleugels reikten verder. Haar bruiloft werd een afscheidsfeest. Samen met haar man verhuisde ze naar China. De miljoenensteden Beijing, Chengdu en Shanghai werden haar nieuwe thuis.

Zus woonde in Chengdu toen op 12 mei 2008 de aarde er met een kracht van 7.8 op de schaal van Richter beefde. Het jongetje schreef aan zijn derde boek die dag en was zich van geen kwaad bewust toen papa hem in tranen opbelde. Nooit verliep de tijd trager. Het duurde tot een stuk in de namiddag voor zus een telefoon vond die werkte en meldde dat ze oké was. Tot op heden blijft 12 mei 2008 de zwartste dag in het leven van het jongetje.

Op 23 februari 2009 beviel zus van een zoontje en werd het jongetje peter. Het jongetje zag het kind in schokjes opgroeien. De eerste keer dat het petekindje het vliegtuig naar België nam, kreeg hij nog borstvoeding, de tweede keer kende hij enkele woordjes, de vierde keer rende hij door Arrivals op oma af.

Op de dag dat de scheurkalender het velletje bereikt waarop 8 november 2014 gedrukt staat, neuriet het petekindje een Chinees liedje en hangt hij een nieuwe tekening aan de koelkast.

Op diezelfde dag, veertig jaar geleden, verscheen een wieg in een appartement aan de Pottershofstraat.

En wenst dit jongetje zijn zus een gelukkige veertigste verjaardag.