Schrijver Erik Vlaminck wordt 65. Die verjaardag liet zijn uitgever niet ongemerkt voorbij gaan. Dertien vrienden en bekenden schreven een brief aan Dikke Freddy, Eriks alter ego en de man die Vlaanderen al 25 jaar lang een geweten wil schoppen. De brieven werden gebundeld in een boekje. Oplage: 1 exemplaar, voor de jarige.
Mijn kleine bijdrage vind je hieronder.

Aan Dikke Freddy, brievenschrijver,

Ruim vijfentwintig jaar richt u zich tot ministers en andere generaal-oversten. Wel, ik kom u te vertellen dat u uw pijlen in het vervolg best op vogels van ander pluimage richt. Want de dagen zijn geteld dat politiekers nog luisteren naar mensen gelijk u en ik. U zal ze geen drukwerk op braderieën meer zien uitdelen of brieven zien lezen. Het enige wat hen te doen staat, is zo nu en dan een Facebookfilmpje rondsturen waarin paniek wordt gezaaid over de Waal, de Vreemdeling, de Cultuurbobo of de Anuna en hun bedje is weer gespreid voor een ambtsperiode.

Ik wil u een voorstel aan de hand doen: ga een samenwerkingsverband aan. Gij als schrijver van brieven met een schrijver van boeken. Met Erik Vlaminck bijvoorbeeld. Die mens verdient al jaren zijn boterham met de miserie van een ander. Sterker, omdat hij naar verluidt geen gruizel fantasie bezit, zijn die boeken van hem stuk  voor stuk op feiten gestoeld. Trek een blik vol memoires open en u doet hem een kolossaal genoegen.

Bel ten huize Vlaminck aan, laat u een tas koffie inschenken en steek van wal. En terwijl hij nadien naar zijn schrijversbarak op de buiten trekt of de trein naar Welkenraedt neemt om zijn volgende boek te kunnen schrijven (want die mens gaat dus niet gewoon met een stylo aan de keukentafel zitten), trekt u zolang bij hem in.

Dikke Freddy als muze onder de pannen. Voorwaar een idee met potentie.

Met de meeste hoogachting,

Dimitri Bontenakel