over bijen (1)

Studio Rubens is een kleine cinemazaal in Zwijndrecht die de komst van de multiplexen heeft overleefd. Je kunt je glas Duvel zomaar mee naar binnen nemen en nergens hoor je popcorn vermalen worden tussen kiezen. Op het programma: More Than Honey, een documentaire over het bijenvolk. Bart Staes leidde in en sprak een twintigtal minuten over bijensterfte en het tijdelijke EU-verbod op de pesticiden genaamd neonicotinoïden. (Wie meer wil weten, klik hier.) Daarna doofden de lichten.

De film opent idyllisch: een alpenwei in de lente en een boom waarin een gonzende zwerm bijen. Een eenzame grijsaard loopt de heuvel op, klapt een laddertje open en zet een emmer onder de tak. Eén houw van zijn bijl en de zwerm valt pardoes in de emmer. Even later wordt die leeggeschud in een bijenkast. De scène zet meteen de toon. Want met hoeveel liefde deze Oostenrijkse imker ook over zijn vak spreekt, het blijft een vak dat hij uitoefent. Net zoals de mens koeien- en paarden- en hondenrassen manipuleert in functie van hun voorkomen, zo manipuleren Europese imkers hun bijenrassen al eeuwenlang om ze gedweeër te maken, minder steeklustig, (en intussen misschien ook wel minder resistent). Bijen zijn er immers om te verhandelen en om honing te produceren. Getuige daarvan is een knusse keukenscène waarin de Fraülein van de imker twintig koninginnen in een kartonnen doosje stopt, het doosje dichtniet en het vervolgens in een envelop sluit.
DHL is er niet enkel voor de Amazons of Zalando’s van deze wereld.

De toon is gezet. We verhuizen naar de VS waar een collega-imker een pallet volstapelt met bijenkasten en per vorklift op een oplegger laadt. Die oplegger gaat de volgende maanden de hort op – Maya de bij on tour. Het volkje moeten twee dagen lang kak en pis ophouden, en het gerammel en het lawaai en de dieseldampen van de voortjakkerende wegreus verdragen. De eerste halte is een reusachtige amandelplantage in Californië. De kasten worden uitgeladen, deurtjes gaan open, en – zodra ze kaka en pipi hebben gedaan – gaan de bijen aan de slag. Tenminste, zij die nog leven, want bij elke tocht sneuvelen kasten. De imker betreurt de kadavers, rekent zijn verlies na, en borstelt de kasten uit. Nu weet u meteen waarom Oostenrijkse imkers bijenkoninginnen in enveloppen stoppen.

Wat later onderbreekt de imker zijn handelingen, kijkt recht in de camera en vraagt of we de bijen horen gonzen. ‘That’s the sound of money,’ legt hij uit. Zijn ogen glinsteren.

Drommels, straks loop ik hier de hele film na te vertellen. Volgende keer gaan we verder, en als je meer wil weten over More Than Honey, klik dan op filmtrailer.

Social media & sharing icons powered by UltimatelySocial
Facebook
Instagram