Schrijvers zijn toeschouwers. Dat telt dubbel als ze in een land als China worden gedropt, waar ze de taal niet spreken en de gewoonten niet begrijpen. Zeker in een stad als Shanghai hoef je niet veel moeite te doen om verloren te lopen. Vanop afstand lijkt het alsof die stad met het decor van Blade Runner is gaan lopen, zij het zonder de zweefauto’s en enge robots. Maar kijk aandachtiger en je vindt raakpunten.

Chinezen zijn praktische mensen (1). Net als ons hebben ze last van koude handen – zeker de gemotoriseerde Chinees. Reden waarom op het stuur van elke bromfiets een paar dikke, met schapenwol gevoerde ovenwanten is gemonteerd, zodat het lijkt of de bestuurder uit zijn tweewieler komt gegroeid.

Chinezen zijn praktische mensen (2). Waarom bijvoorbeeld electriciteitsmasten zetten waar er bomen groeien? In de French Concession-wijk torsen platanen dan ook dikke kabels.

Koffie is de nieuwe thee in hedendaags Shanghai. Nergens meer Starbuck’s-filialen dan in deze stad (zie foto), en ze worden heus niet alleen bezocht door ex-pats. Als het ooit tot een oorlog komt tussen de wereldmachten zullen Amerikaanse en Chinese generaals op het slagveld alleszins hetzelfde bakje troost drinken. Lang leve de globalisering.

Als ik aan Portugal denk, denk ik aan de met wasgoed behangen stegen van Porto. Ook het Chinese wasgoed hangt kriskras uit het raam te drogen, vaak torenhoog boven drukke wegen. Ja, Portugezen en Chinezen, ze hebben veel vertrouwen in hun wasknijpers.

Denkend aan wasknijpers voelt een mens zich al een pak minder ontheemd.