Zelftwijfel – een Verzincolumn

Drie maanden sinds de vorige blogpost. Een goede zaak dus dat er een nieuwe Verzin in de rekken ligt. Deze bevat een interview met boomhuttenbouwer Andy Griffiths, doet een boekje open over auteursrechten en duikt in de modderige annalen van de horrorfictie.
Wat ik de voorbije maanden dan allemaal heb uitgespookt? Wel, er is natuurlijk die nieuwe roman die voltooid werd en in het voorjaar van 2020 verschijnen zal, maar daarover zullen we op tijd en stond nog behoorlijk wat drukte maken.
Waar u de tijd intussen mee kunt verbeiden? Misschien met het lezen van deze oude Verzincolumn? Het is maar een idee.

Nog voor de eerste letter op papier staat.
Op de Boekenbeurs (n.v.d.r.: die van 2017) zat ik te signeren naast debuterend auteur Jef Schokkaert. Na afloop vroeg ik of hij tussen de bedrijven door al over een tweede boek nadacht. Hij knikte. De volledige structuur stond op papier. Maar er was twijfel gerezen. “Ik weet niet of het idee goed genoeg is om er twee jaar van mijn leven aan te geven.”

Wanneer je die allereerste versie uitschrijft.
Tijdens de herfstvakantie vertoefde ik met vrienden aan de rand van een roestig bos. Er werd gewandeld, er werd getafeld en nagetafeld, en tussen twee streekbieren door werd naar mijn volgende boek gepolst. Daar was ik inderdaad aan begonnen. Waarover het zou gaan. Dat waren hun zaken niet. Of ik al een titel had. Dat zouden ze op tijd en stond wel op de kaft zien staan. Bedenkelijke blikken – ze zaten met een diva. “Niks diva,” zei ik. “Bijgeloof.”

Highland Games tijdens die welbepaalde herfstvakantie
en ondergetekende die zijn handen vol heeft met zijn petekindje.

Wanneer je voor het eerst een versie aan je uitgever laat lezen. Had hij het graag gelezen? Dat had hij. Of hij het dan ook wilde uitgeven.
“Ja, maar.”
“Maar wat?”
“Eerst praten.”
Want natuurlijk heeft zo’n uitgever bedenkingen en natuurlijk krijg jij elastieken benen bij elke ‘maar’ die hij tijdens de lunchafspraak op je bord gooit.

Zelfs wanneer het boek in de rekken ligt én goed onthaald wordt.
Op dezelfde boekenbeurs waar Schokkaert debuteerde, signeerde Lenny Peeters een exemplaar van haar debuutroman voor me. Omdat het haar eerste signeersessie was, vroeg ze of ik een standaardzin gebruikte. ‘Van harte’ leek haar te flauw, ‘veel leesplezier’ hield een belofte in die ze misschien niet kon waarmaken. “Enkel bij mensen die ik niet ken”, zei ik fijntjes. “Bij de anderen schrijf ik iets persoonlijks.”
Ze smeet het boek net niet naar mijn hoofd.

Tijdens de totstandkoming van een roman ondergaat elke schrijver een gelijkaardige cyclus, en zelftwijfel zit ergens tussen spoelen en centrifugeren in. De reden van mijn hierboven vermelde herfstvakantie-omerta heeft helemaal niets met bijgeloof te maken. Schrijvers zwijgen niet omdat spreken ongeluk brengt, schrijvers zwijgen omdat ze de twijfel vrezen. Want één enkele opgetrokken wenkbrauw aan de overkant is voldoende om hun geloof in het boek-in-wording een uppercut te geven.

The best lack conviction while the worst are full of passionate intensity, schreef William Butler Yeats ooit. Helpen deze woorden je bij het overwinnen van je zelftwijfel? Nee? Maar goed ook.

dienstmededelingen Hercule Poirot en Boekenbeurs

Hercule Poirot
De klok tikt. Over goed twee weken strijkt de Boekenbeurs neer in Antwerpen Expo met de gekende fileproblemen tot gevolg, op de Antwerpse ring én voor het signeertafeltje van Astrid Bryan. De hoogste tijd dus voor enkele dienstmededelingen.

De eerste dag is het er al meteen boenk op: op donderdag 31 oktober wordt de zestiende Knack Hercule Poirotprijs uitgereikt. Niet alleen de genomineerden kunnen in de prijzen vallen, u kan dat ook, en wel door op uw eigen favoriete boek te stemmen. Indien u hier klikt, komt u rechtstreeks op de juiste pagina van de Knack-website terecht. Klik op een bolletje en maak kans op een boekenpakket. En ja, dat mag ook het bolletje naast mijn boek zijn.

DSCN0776

Signeersessies
Komt u ook naar de Boekenbeurs? U zal er auteurs van allerhande pluimage achter een tafeltje zien zitten. Misschien ziet u mij ook wel zitten.

Op de volgende data kan u mij op de stand van Vrijdag/Elkedag Boeken (stand 120) zien zwoegen op mijn lange handtekening:

  • do 31 oktober: 12u-13u
  • vrij 1 november: 14u-16u
  • di 5 november: 18u-20u
  • zon 10 november: 14u-15u

Kom gerust ’s gedag zeggen.

Tot zover deze dienstmededeling.

1979

Kijk! Kijk aandachtig! Het is nazomer ‘79 en buiten staat een jongetje van zeven in een tuin vol geluiden. Hij neemt plaats op een klapstoeltje. Voor hem rust een lesbord op een lege waspoederton. Op het bord: een kinderboek, een stapel kladpapier en een blik Caran d’Ache-kleurpotloden. Zie je wat hij doet? Hij tekent een huis met raam, deur en schoorsteen en schrijft er het woord ‘huis’ bij, net zoals het in het kinderboek staat. Neen, dit tafereel komt niet uit 1979 van The Smashing Pumpkins. Dat jongetje ben ik en die stapel kladpapier is mijn allereerste manuscript.

Drieëndertig jaar later. De boekenbeurs – editie 2012 – ligt net achter ons. Zoals gewoonlijk was er op tv veel aandacht voor de beurs en zoals gewoonlijk ging de meeste aandacht niet naar de schrijver. U weet het misschien niet maar reportagemakers moeten op de boekenbeurs een strikt draaiboek volgen. Stap één: neem de kuierende mensenmassa in beeld. Stap twee: vraag aan Kaatje-van-Ketnet of Mega Mindy of ze graag signeren. Stap drie: interview de schrijvende kok, de schrijvende tuinier of de schrijvende Astrid Bryan over hun successtory. Laatste stap: zoom in op een auteur die eenzaam en alleen en zonder wachtrij aan zijn signeertafel zit. Einde reportage.

Dat zijn de regels. Wordt verwacht voor 2013: meer kookboeken en een diepte-interview over de memoires van “de Lau”. Dat zijn de regels en wij schrijvers hebben die te accepteren. Wil de schrijver aandacht voor zijn werk, dan zal hij daar vooral zelf voor moeten zorgen.

Welnu, deze schrijver brengt in januari een nieuw boek uit. Het is een komische noir, wat wil zeggen dat er geen garantie is op een Disney-einde maar dat er wel gelachen mag worden. Het boek heet De steek van de schorpioen en u leest er meer over op de pagina hiernaast. Vooruitlopend op dat boek is er deze site, met dank aan WordPress, het internet en vriend Sven, een wijs man voor wie de informatietechnologie geen geheimen kent.

 Dit jongetje van veertig dankt u voor uw aandacht.

Social media & sharing icons powered by UltimatelySocial
Facebook
Instagram