De Berenrug (2020)
Genomineerd voor de Confituur Boekhandelsprijs 2021
“Met De Berenrug bewijst Bontenakel dat hij een uitmuntend verteller is. De thematiek zit subtiel verpakt in de dromen en ontgoochelingen van stugge mensen in een omgeving die zich niet laat manipuleren.”
DE STANDAARD DER LETTEREN (****)
“De Berenrug is niet alleen een impliciete eco-fabel, het is ook een knap vertelde avonturenroman waarin een aantal scherpe maatschappelijke observaties aan bod komen. Maar echt opvallen doet dit boek door zijn detailkennis. Wanneer Bontenakel beschrijft hoe Ellie en Ysbrant een boot bouwen, ga je bijvoorbeeld vermoeden dat hij er zelf al een paar in elkaar heeft gezet.”
KNACK FOCUS (****)
Eind negentiende eeuw. Een natuurramp verwoest een afgelegen eiland diep in Noord-Atlantische wateren. In de steek gelaten door de rest van de wereld zijn de eilandbewoners op zichzelf aangewezen.
De jonge Ellie voert haar eigen strijd. Haar stiefvader wil dat ze samen met hem de vuurtoren gaat bemannen terwijl de zoon van de eilanddokter haar als zijn toekomstige bruid ziet. Maar zij droomt zelf van een leven ver weg van het eiland. Wanneer twee schipbreukelingen de verhoudingen tussen de eilanders op scherp zetten, wordt Ellie tot een keuze gedwongen.
Schaduw en vuur (2017)
“Een volstrekt unieke roman die tegelijk intens en speels is, een literair feest.”
HET NIEUWSBLAD (*****)
“Een ambitieuze roman met veel fantasie, taalgevoel en ritme.”
HUMO (***)
“Aan verbeelding geen gebrek. Een uiterst veelzijdige roman.”
KNACK FOCUS (****)
Op jonge leeftijd koesteren de broers Leon en Max en hun stiefzus Nora hun dromen, op volwassen leeftijd zijn ze vrijwel alles verloren.
Aan de teloorgang van hun onverbrekelijke band ligt een noodlottige gebeurtenis ten grondslag, waarop ieder van hen op zijn eigen manier reageert. Nora trekt zich terug in haar fantasiewereld. Max reist af naar een oorlogsgebied en Leon slijt zijn dagen op een stoffige zolder, waar hij een enorm archief van herinneringen aanlegt. Wanneer Leons geheugen hem in de steek begint te laten, dringt een jonge vrouw zijn leven binnen, maar hij weet niet of zij een reddende engel is of een schikgodin.
Een verhaal over schuld en verzoening, over verborgen plannen, misverstanden en wraakgevoelens. Met aan het slot de schok wanneer duidelijk wordt waarom de levens van Nora, Max en Leon zo gelopen zijn. Was dat echt de enige mogelijkheid?
Theatervoorstelling Gewraakt
HELOISE: ‘U hoeft tenminste niet in de jury van een moordzaak te zetelen.’
OTTO: ‘Een moordzaak, zegt u? Hoe weet u dat?’
HELOISE: ‘De akte van beschuldiging. Die hebben ze mee naar huis gegeven.’
OTTO: ‘Ik heb nog nooit een akte van beschuldiging van dichtbij gezien. Mag ik… Een hoop beschuldigingen voor één mens.’
HELOISE: ‘En over die mens moet ik straks een oordeel vellen.’
Ter gelegenheid van haar deelname aan het stadsfestival Op.Recht.Mechelen (najaar 2016-voorjaar 2018) koos theatergezelschap Lucky Leo ervoor een nieuw stuk te brengen. Een titel hadden ze al: Gewraakt. En dat het moest gaan over een vrouw die werd opgeroepen voor juryplicht. Ze zochten Annelies Verbeke aan om voor de tekst te zorgen, en die haalde op haar beurt D. erbij. In juni 2016 gingen ze aan de slag.
Gewraakt wilde een humoristisch onderzoek naar verschillende soorten taal zijn, een onderzoek waarbij gevoel botst met ratio en logica met absurdisme.
Het stuk ging op donderdag 27 april in prémiere en werd vier maal opgevoerd voor een uitverkocht CC Mechelen.
Regie: Hilde Moyson
Spel: Brien Coppens, Lysbet Cammaer, Lina Lauwens, Robin Mertens, Jessie Glorie, Casimir Reijnders en Pieter Mollemans
Tekst: Dimitri Bontenakel en Annelies Verbeke
Communicatie & productie: Ans De Bremme
Kostuum: Mia Vaes
Techniek licht & geluid: Willem Moyson
Decor: Erwin De Leersnyder en Carina Vander Veken
Aan de andere oever van het verlangen (2016)
Samengesteld door Joke van Leeuwen en Annemarie Estor. Vertaald uit het Arabisch door Hisham Hamad en Djûke Poppinga.
Zeven auteurs zijn bekend in literair Vlaanderen, zeven anderen mogen dat ook zijn, als landgenoten met wortels in Irak, Syrië, Palestina of Soedan, die bovendien publiceerden in hun geboorteland. Naar aanleiding van hun proza en poëzie schreven de Vlaamse auteurs op verzoek van PEN Vlaanderen vrijelijk hun eigen teksten.
D.’s kort verhaal Alice in ballingschap gaat in dialoog met De weg der smarten van de Syrische auteur Abdualla Maksour. Een verhaal over een leven als balling, over vervagende herinneringen, over de liefde, over de dood. Geen tekst over vluchtelingen, wel één over mensen die in onze samenleving geen rol meer te spelen hebben. Ze voelen zich overbodig, ze voelen zich ongewenst. Lang niet altijd beelden ze zich dat in.
De steek van de schorpioen (2013)
Genomineerd voor de Hercule Poirotprijs 2013
“Uitwaaierende, pretentieloze genre-oefening rond de roman noir.”
DE STANDAARD DER LETTEREN
“Een afgebleekte roman noir, hilarisch, onbeschroomd, onbeschoft, zelfironisch.”
KNACK FOCUS
Na een wereldreis van twee jaar keert Lemmy Planck naar Antwerpen terug; In zijn bagage: een manuscript van vierhonderd pagina’s, een schorpioen en de herinnering aan een korte vriendschap met een Chileense ex-huurling.
Thuis treft Lemmy een dikke envelop aan. Vlak voor zijn dood heeft de Chileen zijn dagboek naar hen opgestuurd. Lemmy probeert vergeefs een uitgever te vinden voor zijn eigen manuscript, maar er is des te meer belangstelling voor het dagboek. Niet enkel de uitgever, ook de dochter van de Chileen en de privébeveiligingsfirma waarvoor haar vader heeft gewerkt, zitten erachteraan.
Als die firma het dagboek met geweld wil bemachtigen, besluit Lemmy het zelf te gaan lezen. Dat had hij beter niet gedaan.
Mijn ontmantelde wereld (2007)
“Die jonge snaak Dimitri Bontenakel wordt nog wel wat, denk je automatisch na het lezen van zijn tweede roman.”
P-MAGAZINE
Terwijl buiten een onnatuurlijk strenge winter komaf maakt met de mens heeft Harold andere kopzorgen. In het midden van de nacht verdween zijn hartsvriendin. Daarmee is Eleni Kahn niet aan haar proefstuk toe. Harold is Eleni’s verdwijntrucs meer dan beu en gaat naar haar op zoek. Maar Harold is geen speurneus en dit is geen detectiveverhaal. Zijn zoektocht werpt meer vragen op dan er antwoorden worden gevonden.
Wat voert Jasper Magnus in zijn schild nu hij niet langer een zwerver met pleinvrees is? En wat heeft Orson Welles met de zaak te maken?
Een zwerver met pleinvrees (2004)
“Een zwerver met pleinvrees schreeuwt om een redacteur met een grote schaar, die enerzijds het onmiskenbaar aanwezige schrijftalent van Bontenakel weet aan te wakkeren, maar anderzijds diens al te grote ambitie en zelfoverschatting weet te temperen.”
DE TIJD
“Bontenakels debuut weet alleszins te overtuigen.”
DE LEESWOLF
Schelmenroman met Jasper H. Magnus – wees, zakkenroller, radiocauseur – in een illustere hoofdrol. Overdag doolt hij door de straten, ’s avonds kruipt hij achter de microfoon. Als de blinde Gabriël hem een absurd maar lucratief voorstel doet, verandert alles. Jasper zwicht voor het geld en raakt verstrikt in een bizarre intrige, waarin Gabriëls spotzieke zuster en dito vrienden een hoofdrol spelen. Tot de blinde zich tijdens het midzomerfeest ontpopt als een meesterschaker tussen onwetende pionnen.
Mooie jonge honden (2003)
Na Mooie jonge goden (1986) en Jonge sla (1994) is het in 2004 de beurt aan achttien jonge honden om de letteren de wacht aan te zeggen. In de bundel staan de jonge garde netjes alfabetische gerangschikt, van Jef Aerts over Saskia De Coster en Ruth Lasters tot Dimitri Verhulst. En dus ook Bontenakel.
In zijn kort verhaal Peristaltiek eet een man een auto op om boete te doen voor het slippertje dat hij beging.