We weten het maar al te goed: wanneer u genoeg Instagram-foto’s hebt geplaatst van uw blote bast aan een Senegalees zwembad, uw blote bast op een cruiseschip aan het Steen (zoals de rest van A’pen in de steigers) of uw blote bast die de scheve toren van Pisa moet tegenhouden, dan haalt u misschien de nieuwe Verzin uit de leeskoffer, waarin achtereenvolgens, Yves Petry, Siel Verhanneman, Flip Kowlier en Spinvis op u wachten. Als u dan achteraf uw likes checkt, komt u in uw feed misschien deze bijdrage tegen – een column uit 2017. (In het toenmalige nummer stond Young Adult-fictie centraal, vandaar.) Neem een slok van uw lauwe Estrella Damm-pils en profiteer ervan!
De film Boyhood is een uniek opgroeidrama dat zich in en rondom Houston, Texas afspeelt. We volgen Mason Evans Jr., zoon van gescheiden ouders, door de jaren heen – létterlijk: regisseur Richard Linklater filmde elk jaar een episode uit zijn leven, hield dat twaalf jaar lang vol, en creëerde aldus een drie uur durende time-lapse van een mensenleven. Mason plant Obama-affiches in voorstadsvoortuintjes, Mason belooft zijn vader nooit op George Bush te stemmen, Mason kibbelt met zijn vriendjes over wie het coolste Star Wars-figuur is, Mason wordt de levieten gelezen door de Golfoorlogveteraan met wie zijn moeder de sponde deelt. Ik zie acteurs Patricia Arquette (ooit was ze Alabama in True Romance) en Ethan Hawke ouder worden op het scherm en stel vast dat ik net zo goed twaalf zomers verder sta in het leven.
In Masons 2005 staat het jongetje met een namaakbril op de neus en roodgele sjaal om de nek aan te schuiven voor een exemplaar van Harry Potter and the Half-Blood Prince, toen net in de rekken.
In mijn 2005 kampeer ik met twee vrienden in de Sloveense Sočavallei, te midden van de Julische Alpen. We koken op een kampvuur, zien weerlicht flitsen boven alpenpieken, en omdat we ons hebben ingeschreven voor een kajakinitiatie, gaan we elke dag kopje onder in de smaragdgroene maar gruwelijk koude Sočarivier. Halverwege de initiatie hebben we onze buik even vol van keerwaters en stroomversnellingen, laten de pagaaien voor wat ze zijn en rijden naar Ljubljana, niet enkel om er met enkele gehuurde fietsen door de beklinkerde straten te rijden maar ook om er op zoek te gaan naar een deftige boekhandel. Een van de vrienden wil koste wat kost weten hoe het verder afloopt met Harry Potter en zijn zwerkbalspelende klasgenootjes, en vertikt het te wachten tot we terug thuis zijn. Het kost ons enige moeite maar uiteindelijk vinden we een winkeltje waar Harry Potter and the Half-Blood Prince op een keurig stapeltje nabij de kassa staat te pronken. Terug op de camping zien we hem met het boek en een rol toiletpapier naar de sanitaire hut verdwijnen. Het vuur is aangemaakt en de aardappelen gaar voor hij weer opduikt, een bedremmelde grijns op zijn gezicht, een blank velletje toiletpapier tussen de pagina’s.
Voorjaar 2017 woon ik een boekvoorstelling bij. Voor een aandachtig publiek van kinderen en volwassenen leest een bevriende auteur voor uit een prachtig prentenboek. Na afloop is er tijd voor een praatje. De schrijfster vertelt dat prentenboeken het thans evenmin makkelijk hebben. Ze had er een gesprek over met haar uitgever, en die sloot het gesprek af met een vraag. Of ze er nooit aan gedacht heeft om een Young Adult-boek te schrijven. Dat ze daar wel eens een goede pen voor zou kunnen hebben.
Mason uit Boyhood was tien toen hij in Zweinsteinuniform aanschoof voor de nieuwe Harry Potter, mijn kajakkende kampeervriend net geen dertig. De ene een tikje te jong om zich aan Young Adult-fictie te wagen, de andere een generatie ouder. Het genre mag dan vooral jongeren en hun kleine en grote (en toverspreukgerelateerde) besognes als thema hebben, de boeken worden niet alleen door het doelpubliek, maar ook door de mama’s en de papa’s van dat doelpubliek gelezen. Het lezersprofiel van een literaire auteur is een dame van middelbare leeftijd, dat van de Young Adult-schrijver is diezelfde dame, maar ook haar liefhebbende echtgenoot, haar kinderen én kleinkinderen. Generatie X, Y, Z – wat lezers betreft, omspant Young Adult-fictie het hele generatie-alfabet.